جنسیت حلزون

نر یا ماده؟

تولید مثل حیوانات غیر پستانداران توجه برخی افراد را به خود جلب می کند زیرا آنها معمولاً دارای فرآیندهای منحصر به فردی در این پروسه هستند. حلزون ها ظاهری چشمگیر و زیبا  دارند، اما عادات تولید مثلی آنها نیز غیر معمول  و متفاوت است. یکی از کلیدهای بقای حلزون در طول زمان، ویژگی های فرآیند تولید مثل آنهاست.

اولین چیزی که باید در مورد این نرم تنان گاستروپود زمینی(شکم پایان) بدانید این است که اکثر آنها هرمافرودیت هستند. هرمافرودیت به هر موجودی گفته می شود که دارای اندام های تناسلی نر و ماده باشد و بنابراین می تواند هم تخمک و هم اسپرم تولید کند. مثل این است که حلزون ها همزمان نر و ماده باشند.

با این حال، استثناهایی وجود دارد. حلزون های خانواده Pomatiidae  و برخی از حلزون‌های آب شیرین مانند حلزون سیب و پری‌وینکل با خویشاوندان خود تفاوت دارند زیرا دارای جنسیت های جداگانه هستند، یعنی هر حلزون با توجه به اندام های تولید مثلی که دارد یا نر است یا ماده است. تشخیص جنسیت در خانواده Pomatiidae   نسبتاً آسان است زیرا این در گونه  شکل جنس ها متفاوت  است: پوسته نرها کوچکتر از ماده ها است.

اگر میخواهی بدونی چطوری در خانه حلزون پرورش بدی بیا اینجا

دستگاه تناسلی به یک منفذ خارجی که در قسمت پایینی بدن نزدیک سر قرار دارد ختم می شود که منافذ تناسلی نامیده می شود. آنها با توجه به نوع و شرایط خاص خود در سنین مختلف به بلوغ جنسی می رسند. هنگامی که آنها از نظر جنسی بالغ شدند، اندام های جنسی آنها شرایط لازم را برای تولیدمثل به دست می آورند، اما می توانند بعداً شروع به جفت گیری کنند. معمولا حلزون های زمینی بین ۶ هفتگی تا پنج سالگی به بلوغ می رسند. برخی دیر یا زود بالغ می شوند که این مهم به علت  شرایط محیط بیرونی مساعد یا نامساعد برای رشد یا عدم رشد آنهاست.

خواستگاری: برای جلب توجه چه باید کرد؟

وقتی یک حلزون از قبل بالغ است می تواند شروع به جفت گیری کند، این واضح است، اما چگونه آنها به یکدیگر نزدیک می شوند؟

قبل از آمیزش، هر دو روش برای شروع روند خواستگاری شامل یک سری حرکات و نگرش هایی است که در جفت گیری به پایان می رسد یا ادامه می یابد. کل این پروسه می تواند در  کمتر از ۲ ساعت تمام شود  یا تا ۱۲ ساعت  هم طول بکشد. برای یافتن شریک زندگی، آنها در درجه اول به حس بویایی و لامسه خود متکی هستند، زیرا ظرفیت بینایی آنها ضعیف است و فاقد شنوایی هستند. آن‌ها می‌توانند مواد شیمیایی موجود در هوا را تشخیص دهند که توانایی جذب برخی از حلزون‌های دیگر را در نزدیکی خود نشان می‌دهند.

در طول این فرآیند، هر دو حلزون های خاکزی به یکدیگر نزدیک می شوند، یکدیگر را شناسایی  می کنند و “شانس خود را آزمایش می کنند”. با نزدیک شدن، آنها شروع به برخورد فیزیکی بیشتری می کنند و می توانند با کمک شاخک های خود یکدیگر را لمس کنند. برخی به صورت دایره ای حرکت می کنند و می توانند ناحیه منافذ تناسلی را گاز بگیرند.

در مرحله آخر خواستگاری و قبل از جفت گیری، برخی از گونه ها از یک سلاح منحصر به فرد استفاده می کنند که به آن  “دارت عشق” می گویند. نه، این یک استعاره نیست، ساختاری از کلسیم یا کیتین است که فقط حلزون های بالغ از نظر جنسی دارند و معمولاً بیش از یک بار جفت شده اند. با دیدن جزئیات،میتوان فهمید که آنها واقعاً شبیه دارت های نوک تیز هستند.

وقتی هر دو به اندازه کافی نزدیک شدند  و اندام تناسلی یکدیگر را لمس کردند، دارت های عشق خود را شلیک می کنند. دارت به دور شلیک نمی شود، بلکه یک شلیک تماسی است. معمولاً دو حلزون به ساختارها شلیک می کنند و پوست دیگری را سوراخ می کنند تا با هم متحد شوند. نکته خطرناک این است که گاهی اوقات دارت می تواند به اندام داخلی آسیب برساند یا از بدن عبور کرده و از طرف دیگر خارج شود.

عملکرد دارت عشق انتقال اسپرم نیست، بلکه نوعی انتخاب جنسی است، و مشاهدات به این نتیجه رسیدند که حلزون‌های باغی (Helix aspersa) می‌توانند موفقیت باروری خود را افزایش دهند. مخاطی که یک دارت را می پوشاند حاوی نوعی هورمون است که می تواند شانس موفقیت برای داشتن فرزند را افزایش دهد.

جفت گیری

پس از شلیک حلزون ها به “دارت های عشق” خود، جفت گیری دنبال می شود. انتقال اسپرم از طریق آلت تناسلی ممکن است متقابل یا یک طرفه باشد. این بدان معنی است که یا هر دو آن را منتقل می کنند، یا فقط یکی از حلزون ها. بستگی به گونه دارد. برخی دیگر ترجیح می دهند خود بارور شوند، بنابراین به فرد دیگری برای تخم گذاری نیاز ندارند.

پس از لقاح، تخم ها در داخل حلزون روند رشد را طی می کنند تا زمانی که آماده تخم ریزی شوند. پس از آن، هر دو حلزون تخم های خود را می گذارند و آنها را در مکان های جداگانه در داخل سوراخ کوچکی که در سطح خاک ایجاد شده است، در مکانی خنک دفن می کنند. فرآیند جفت گیری حلزون ها به آنها اجازه می دهد تا تخم ها را با سرعت ثابت بگذارند.

به طور معمول دو تا چهار هفته طول می کشد تا تخم حلزون رشد کند.  به محض خروج از تخم، بلافاصله به حالت بقا می روند،از آنجایی که پوسته های آنها هنوز نرم هستند. اولین واکنش آنها به محض خروج از تخم، یافتن منابع کلسیم است که با خوردن باقیمانده تخم‌هایشان یا خوردن تخم‌هایحلزون های  دیگر مواد مغذی اضافی و کلسیم مورد نیازشان تامین می کنند.

در نتیجه، فرآیند جفت گیری حلزون ها از زمان رسیدن به بلوغ جنسی شروع می شود، پس از آن یافتن شریک مناسب، جفت گیری، مکان یابی و ایجاد مکانی برای تحویل تخم ها، جوجه ریزی از تخم ها و پایان یافتن با رشد حلزون های کوچک به پایان می رسد.